Je zou kunnen wensen dat er een weg terug is. Een landschap dat niet wordt beheerst door de ingrepen van mensen, maar dat zichzelf vormt door water en wind.  Maar dat scenario is sinds de eerste menselijke nederzettingen uitgesloten. Het beviel natuurlijk te goed, dat … Continue readingKwetsbaar gebied

Woorden: ze beschrijven, daar zijn ze goed in. Ze proberen te vangen wat anders als een vluchtige wolk in je hoofd blijft hangen, telkens terugkerend, en telkens dezelfde vragen oproepend. Maar dit keer ben ik die wolk te slim af. Want eigenlijk is het simpel. … Continue readingWolk

Het eindeloze rondkijken en me dingen afvragen. Die muur, een boom, tak, vogeltje. Niets samenhangends, geen coherentie die leidt tot begrip, of een of andere vorm van inzicht. Het enige dat ik in kan zien is dat er geen allesomvattende logica geformuleerd kan worden die … Continue readingLedigheid

Je huis is het meest persoonlijke in je leven. Voeg er iets aan toe dat speciaal voor jou gemaakt is. Een kunstwerk dat is samengesteld uit beelden die je belangrijk vind. Je familie, bloemen uit jouw tuin, herinneringen van heel vroeger, reizen die je hebt … Continue readingPersoonlijke kunst in jouw interieur.

Ik loop op een regenachtige dag door het park. Druppels van kalende bomen vallen in mijn nek, en op de rottende bladeren op de grond. Ik kijk naar beneden, zoekend naar iets dat me kan inspireren op deze troosteloze dag. Ik staar naar de bladeren, … Continue readingMet mijn neus op de grond

Ik voel me vaak een deeltje.  Samen met ontelbare andere deeltjes, die komen, transformeren en gaan. Ik ben iémand, maar ook een fragment. Vanuit die gewaarwording is het heel vreemd om te denken dat je belangrijk bent, belangrijker dan andere deeltjes. Net zoals iedereen wil … Continue readingFragmenten

Er komen spetters op mijn lens, het waait, het is koud. Maar dat geeft niet. Want ik ben betoverd door het beeld dat zich voor mijn ogen opbouwt. Daar loopt ze, mijn moeder. Ze is onderweg, al jaren, en ze voelt de wind en ruikt … Continue readingJe bent een held

De kust. Ik hou van de kust. Niet omdat ik de zee op wil. Maar meer omdat ik aan de waterlijn voel dat hier de regels van de mensenwereld een beetje ophouden. Het water laat zich hier niet meer vormen, niet vangen in de controledrift … Continue readingDe kust

De vloer is bijna leeg. Twee mensen vullen die ruimte met gracieuze danspassen, die door hun leeftijd bij elke stap meer inhoud krijgen. In de achtergrond zitten allen die misschien ook zouden willen, maar misschien niet durven, of niet meer kunnen. Hoe lang blijven we … Continue readingIn beweging blijven

Ik heb er altijd moeite mee om mensen zomaar ongevraagd te fotograferen. Even vragen dus: U heeft bijzonder haar…. Mag ik u fotograferen? Ja ga je gang, je bent niet de eerste. Ik fotografeerde ook vroeger. Ik heb nog een Leica liggen. Weet je wel, 36 … Continue readingAch joh, niemand kent mij

Onderweg door de weiden ten oosten van Utrecht werd ik blij van de dingetjes die mensen hebben toegevoegd. Een bankje met fantastisch mozaïek, een absurde paardendeken. Waar je ook bent, overal zie je landmarks. Ik probeer me de wereld voor te stellen zonder die tekens. … Continue readingHeerlijke landschappen

Ik zie twee mensen in een tunneltje staan. Ik kan ze niet herkennen, ik zie alleen hun silhouet. Ze zoenen. Ik maak een foto, want het tekent zo mooi onze behoefte aan privacy. Ik denk: de personen zijn onherkenbaar, dus het kan geen kwaad. Toch … Continue readingPrivacy

  Studies voor het project “ Ruimte voor elkaar” in de Bank van Noppes in Gorinchem. In dit project staat  de vlieger symbool voor de ruimte die we elkaar kunnen geven.   Ruimte voor elkaar klinkt simpel, maar is nogal ingewikkeld. Ik merk dat ik … Continue readingRuimte voor Elkaar

Muziek uit de twenties, eind van de middag, temperatuur 25 graden: zomer!

Geweldig dat er iemand is die in de stad zijn muziek laat horen. Geweldig hoe kinderen daarop reageren. Zelf sta ik daar natuurlijk een beetje schutterig bij, oude botten, schaamte, je kent het wel. Maar het deed me ook denken aan de tijd dat ik … Continue readingBeautiful life

Onze Nederlandse wildernis ligt onder onze voeten. Bedekt door stenen, asfalt en beton. Zo goed weggestopt dat we het bijna zouden vergeten. Print: 74×43 cm Full colour Cold Press Bright.

Deze foto heb ik gemaakt in Flevoland. Op dit soort moerasachtig landschap zijn onze steden en wegen gebouwd. Dat is een inspirerende gedachte: Kijk naar “Corner”