Dit werk is een onderdeel van de serie Habitat. Het wil laten zien hoe we verdeeld zijn in ons verlangen naar een volmaakte wereld, en tegelijkertijd die zelfde wereld schade berokkenen door hem te zien als oneindige bron voor onze materiële belangen. Dat is een … Lees verderreturn from paradise
Je zou kunnen wensen dat er een weg terug is. Een landschap dat niet wordt beheerst door de ingrepen van mensen, maar dat zichzelf vormt door water en wind. Maar dat scenario is sinds de eerste menselijke nederzettingen uitgesloten. Het beviel natuurlijk te goed, dat … Lees verderKwetsbaar gebied
Woorden: ze beschrijven, daar zijn ze goed in. Ze proberen te vangen wat anders als een vluchtige wolk in je hoofd blijft hangen, telkens terugkerend, en telkens dezelfde vragen oproepend. Maar dit keer ben ik die wolk te slim af. Want eigenlijk is het simpel. … Lees verderWolk
Het eindeloze rondkijken en me dingen afvragen. Die muur, een boom, tak, vogeltje. Niets samenhangends, geen coherentie die leidt tot begrip, of een of andere vorm van inzicht. Het enige dat ik in kan zien is dat er geen allesomvattende logica geformuleerd kan worden die … Lees verderLedigheid
Hits: 110
Hits: 117
Je huis is het meest persoonlijke in je leven. Voeg er iets aan toe dat speciaal voor jou gemaakt is. Een kunstwerk dat is samengesteld uit beelden die je belangrijk vind. Je familie, bloemen uit jouw tuin, herinneringen van heel vroeger, reizen die je hebt … Lees verderPersoonlijke kunst in jouw interieur.
Ik loop op een regenachtige dag door het park. Druppels van kalende bomen vallen in mijn nek, en op de rottende bladeren op de grond. Ik kijk naar beneden, zoekend naar iets dat me kan inspireren op deze troosteloze dag. Ik staar naar de bladeren, … Lees verderMet mijn neus op de grond
Ik voel me vaak een deeltje. Samen met ontelbare andere deeltjes, die komen, transformeren en gaan. Ik ben iémand, maar ook een fragment. Vanuit die gewaarwording is het heel vreemd om te denken dat je belangrijk bent, belangrijker dan andere deeltjes. Net zoals iedereen wil … Lees verderFragmenten
Er komen spetters op mijn lens, het waait, het is koud. Maar dat geeft niet. Want ik ben betoverd door het beeld dat zich voor mijn ogen opbouwt. Daar loopt ze, mijn moeder. Ze is onderweg, al jaren, en ze voelt de wind en ruikt … Lees verderJe bent een held
De kust. Ik hou van de kust. Niet omdat ik de zee op wil. Maar meer omdat ik aan de waterlijn voel dat hier de regels van de mensenwereld een beetje ophouden. Het water laat zich hier niet meer vormen, niet vangen in de controledrift … Lees verderDe kust
De vloer is bijna leeg. Twee mensen vullen die ruimte met gracieuze danspassen, die door hun leeftijd bij elke stap meer inhoud krijgen. In de achtergrond zitten allen die misschien ook zouden willen, maar misschien niet durven, of niet meer kunnen. Hoe lang blijven we … Lees verderIn beweging blijven
Ik heb er altijd moeite mee om mensen zomaar ongevraagd te fotograferen. Even vragen dus: U heeft bijzonder haar…. Mag ik u fotograferen? Ja ga je gang, je bent niet de eerste. Ik fotografeerde ook vroeger. Ik heb nog een Leica liggen. Weet je wel, 36 … Lees verderAch joh, niemand kent mij
Onderweg door de weiden ten oosten van Utrecht werd ik blij van de dingetjes die mensen hebben toegevoegd. Een bankje met fantastisch mozaïek, een absurde paardendeken. Waar je ook bent, overal zie je landmarks. Ik probeer me de wereld voor te stellen zonder die tekens. … Lees verderHeerlijke landschappen
Ik zie twee mensen in een tunneltje staan. Ik kan ze niet herkennen, ik zie alleen hun silhouet. Ze zoenen. Ik maak een foto, want het tekent zo mooi onze behoefte aan privacy. Ik denk: de personen zijn onherkenbaar, dus het kan geen kwaad. Toch … Lees verderPrivacy
Studies voor het project “ Ruimte voor elkaar” in de Bank van Noppes in Gorinchem. In dit project staat de vlieger symbool voor de ruimte die we elkaar kunnen geven. Ruimte voor elkaar klinkt simpel, maar is nogal ingewikkeld. Ik merk dat ik … Lees verderRuimte voor Elkaar
Muziek uit de twenties, eind van de middag, temperatuur 25 graden: zomer! Hits: 47
Geweldig dat er iemand is die in de stad zijn muziek laat horen. Geweldig hoe kinderen daarop reageren. Zelf sta ik daar natuurlijk een beetje schutterig bij, oude botten, schaamte, je kent het wel. Maar het deed me ook denken aan de tijd dat ik … Lees verderBeautiful life
Het gaat zo snel: ik zie mijn eigen kinderen springen, rennen en de wereld ontdekken. En het volgende moment ik zie ouderen zich moeizaam voortbewegen, in hun gezichten zie ik de lijnen die hun ervaringen verraden. Maar sommigen hebben een jeugdige kracht, die op iedereen overspringt als een vonk. Ik zag het gebeuren en heb geprobeerd het te vangen: lees en bekijk het “Het Danspaleis”. … Lees verderDansen. Laten we dansen.
Onze Nederlandse wildernis ligt onder onze voeten. Bedekt door stenen, asfalt en beton. Zo goed weggestopt dat we het bijna zouden vergeten. Print: 74×43 cm Full colour Cold Press Bright. Hits: 48
