My beautiful Dress is een collage met tientallen foto’s van bladeren en structuren die ik vind in de natuur en in de stad. Dat geeft me een gevoel van verbondenheid, het besef dat ik niets los kan zien van die natuur. Onze kleding, onze huizen, … Lees verderMy Beautifull Dress
Als ik wil fotograferen, als ik een lens ergens op richt en klik, wat wil ik dan vangen? Ik zie kleur, en de vraag is waar die vandaan komt, waarom het er is. En waarom zo nadrukkelijk. Als een signaal van bestaansrecht, van afwijken, van … Lees verderZie mij, ik doe er toe
Ze kunnen alle kanten op. Wat moet het mooi zijn om zo te vliegen. Eerst cirkelen boven de stad, en dan richting de kust, landen op een verlaten strand, om aan de vloedlijn te genieten van de zon. Maar nee, ze blijven hier, net zoals … Lees verderVogel in de stad
67 jaar nu, leef ik in een absurd schilderij. Er komt een tijd dat ik uit de lijst stap. Of beter gezegd, van het doek verdwijn en terugkeer naar de verfdoos waaruit dit allemaal ontstaan is. 67 jaar lang heb ik niets beters kunnen bedenken … Lees verder67 jaar
Elke dag probeer ik ruimte te maken voor momenten waarin ik niet verwikkeld ben in alle belangrijke zaken die aandacht behoeven, die geregeld moeten worden. Geld, kinderen naar school, orde op zaken. De grip op de realiteit loslaten brengt me dichter bij wie ik werkelijk … Lees verderReset knop
Door AI gegenereerd beeld. Daar gaan we nooit meer aan ontkomen. Iedereen kan nu in potentie beeld maken dat zich op het eerste oog niet onderscheidt van wat ik en andere kunstenaars met veel toewijding, verdieping en ambachtelijke skills kunnen maken. En dan kan ik … Lees verderOK, AI dus…
Dit werk is een onderdeel van de serie Habitat. Het wil laten zien hoe we verdeeld zijn in ons verlangen naar een volmaakte wereld, en tegelijkertijd die zelfde wereld schade berokkenen door hem te zien als oneindige bron voor onze materiële belangen. Dat is een … Lees verderreturn from paradise
Rijkelijk en rond stonden de enorme bessen in prachtige struiken rond me heen. Mijn handen konden ze nauwelijks omvatten, ze waren te veel, ze waren groter dan ik me wenste. Deze overvloed deed me klein voelen. Ik kon ze niet eens meer zien als eetbaar … Lees verderVelvet Skin
Je zou kunnen wensen dat er een weg terug is. Een landschap dat niet wordt beheerst door de ingrepen van mensen, maar dat zichzelf vormt door water en wind. Maar dat scenario is sinds de eerste menselijke nederzettingen uitgesloten. Het beviel natuurlijk te goed, dat … Lees verderKwetsbaar gebied
Woorden: ze beschrijven, daar zijn ze goed in. Ze proberen te vangen wat anders als een vluchtige wolk in je hoofd blijft hangen, telkens terugkerend, en telkens dezelfde vragen oproepend. Maar dit keer ben ik die wolk te slim af. Want eigenlijk is het simpel. … Lees verderWolk
Het eindeloze rondkijken en me dingen afvragen. Die muur, een boom, tak, vogeltje. Niets samenhangends, geen coherentie die leidt tot begrip, of een of andere vorm van inzicht. Het enige dat ik in kan zien is dat er geen allesomvattende logica geformuleerd kan worden die … Lees verderLedigheid
Weergaven: 200
Weergaven: 207
Je huis is het meest persoonlijke in je leven. Voeg er iets aan toe dat speciaal voor jou gemaakt is. Een kunstwerk dat is samengesteld uit beelden die je belangrijk vind. Je familie, bloemen uit jouw tuin, herinneringen van heel vroeger, reizen die je hebt … Lees verderPersoonlijke kunst in jouw interieur.
Ik loop op een regenachtige dag door het park. Druppels van kalende bomen vallen in mijn nek, en op de rottende bladeren op de grond. Ik kijk naar beneden, zoekend naar iets dat me kan inspireren op deze troosteloze dag. Ik staar naar de bladeren, … Lees verderMet mijn neus op de grond
Ik voel me vaak een deeltje. Samen met ontelbare andere deeltjes, die komen, transformeren en gaan. Ik ben iémand, maar ook een fragment. Vanuit die gewaarwording is het heel vreemd om te denken dat je belangrijk bent, belangrijker dan andere deeltjes. Net zoals iedereen wil … Lees verderFragmenten
Er komen spetters op mijn lens, het waait, het is koud. Maar dat geeft niet. Want ik ben betoverd door het beeld dat zich voor mijn ogen opbouwt. Daar loopt ze, mijn moeder. Ze is onderweg, al jaren, en ze voelt de wind en ruikt … Lees verderJe bent een held
De kust. Ik hou van de kust. Niet omdat ik de zee op wil. Maar meer omdat ik aan de waterlijn voel dat hier de regels van de mensenwereld een beetje ophouden. Het water laat zich hier niet meer vormen, niet vangen in de controledrift … Lees verderDe kust
De vloer is bijna leeg. Twee mensen vullen die ruimte met gracieuze danspassen, die door hun leeftijd bij elke stap meer inhoud krijgen. In de achtergrond zitten allen die misschien ook zouden willen, maar misschien niet durven, of niet meer kunnen. Hoe lang blijven we … Lees verderIn beweging blijven
Ik heb er altijd moeite mee om mensen zomaar ongevraagd te fotograferen. Even vragen dus: U heeft bijzonder haar…. Mag ik u fotograferen? Ja ga je gang, je bent niet de eerste. Ik fotografeerde ook vroeger. Ik heb nog een Leica liggen. Weet je wel, 36 … Lees verderAch joh, niemand kent mij
