Je zou kunnen wensen dat er een weg terug is. Een landschap dat niet wordt beheerst door de ingrepen van mensen, maar dat zichzelf vormt door water en wind.
Maar dat scenario is sinds de eerste menselijke nederzettingen uitgesloten. Het beviel natuurlijk te goed, dat we het land naar onze hand konden zetten, alleen maar ons moestuintje in hoefden te lopen, of het geschikte dier uit de wei konden halen om het daarna in welke vorm dan ook op te eten. Een dak en een muur maakten het genot compleet.
Waarom blijf ik dan verlangen naar die oorspronkelijke toestand?
Heel doeltreffend zie ik het bordje “Niet betreden, kwetsbaar gebied” dat als een gebod van een onzichtbare macht duidelijk maakt dat menselijke activiteit hier alleen maar schade kan aanrichten.
Die bordjes hadden al veel eerder neergezet moeten zijn. Overal.
Maar dat is niet gebeurd, en daarom kan ik nu met mijn auto een weggetje oprijden, aan de rand parkeren, en uitkijken over een kwetsbaar gebied. Er is een onzichtbare grens tussen mij en die wereld. Die grens bestaat uit kleding, het gemak van supermarkten en internetverbindingen, kortom alles wat we hebben verworven door de wereld niet te zien als kwetsbaar, maar als middel om onze veiligheid te garanderen.
Straks zit ik weer in een verwarmde kamer, en nog iets later kan ik in een zacht bed mijn ogen dicht doen en zonder grote ongerustheid in slaap vallen. Geen wilde dieren, geen onverwachte natte kou, geen honger.
En toch, ik wil er mee flirten, met dat kwetsbare gebied. Niet dat ik een kans maak om er in te overleven, maar omdat ik zo verdrietig kan zijn dat ik de natuurlijke verbinding er mee zo volledig kwijt ben. Er is een niet te overbruggen verschil tussen mij en het landschap waarover ik nu uitkijk. Gevormd door de arrogantie waarmee ik mijzelf onbewust gerust stel. Want dit is niet mijn wereld, dit is maar een klein stukje, een niet bedreigend voorbeeldje van wat de wereld is als we hem met rust zouden laten.
En terwijl ik hier zit te kijken voel ik een enorm kwetsbaar gebied groeien. Binnen mij zelf.
Hits: 485
