OK, AI dus…

Door AI gegenereerd beeld. Daar gaan we nooit meer aan ontkomen.

Iedereen kan nu in potentie beeld maken dat zich op het eerste oog niet onderscheidt van wat ik met mijn collagetechniek kan maken. En dan kan ik denken dat mijn efforts groter zijn en dat het gemaakt is door een individu in plaats van een robot, maar dat kan de toeschouwer straks niet meer zien.

Waarom is dat erg?
Het heeft voor mij geen zin om op die manier iets te maken. Ik wil een ander plezier doen met mijn beeld. En dat wil ik niet met het invullen van een paar woorden in een computer. Dat wil ik met het geven en ontvangen van aandacht en waardering. In een gesprek, in de shoot, in het concept. En het resultaat moet voelen als iets persoonlijks, iets intiems. 

En stel dat ik dat met AI heel snel kan, zulke beelden maken? Dat ik een foto die live van iemand is gemaakt in no time bewerk en tot een beeld maak dat meer vertelt dan wat in de shoot direct waarneembaar was? Dat mijn intentie tot verdieping wordt overgenomen door AI, omdat dit effectiever is? Wat levert dat dan op? De verwondering over wat AI kan. Dat wel.  Maar verrijkt dat het leven?
Blegghh… dat van mij in ieder geval niet. Ik heb dan echt het gevoel dat mijn leven wordt overgenomen door zielloze techniek. Afschuwelijk, wat een verschrikkelijke wereld. Ik wil dit niet, maar weet niet wat ik er tegen kan doen.

Het enige wat ik kan is me in de eerste plaats laten inspireren door de tastbare wereld om me heen. Daar komt geen computertechniek aan te pas, dat is een kwestie van naar buiten gaan en me verbazen over wat ik zie en voel. Me intens verbinden met de realiteit en mijn eigen menselijkheid.

Want echt, dat wil ik niet kwijt…. Zonder dat is het leven alleen nog maar een systematische machine.

Hits: 27